醉归

醉归原文：

暮春时节，眺望江面，风雨连天。篷蔽的茅屋里，烛灯明灭，悄无人言。连树林里的黄莺都停止了鸣叫，惟有杜鹃，在月夜里孤苦哀啼。啼声越来越远，带(...)
诗歌开首就用一个直接表达感情的词“惆怅”，不仅奠定全诗的感情基调，且获总领全篇之效。此词的作用虽然易解，但问题是，谁人“惆怅”，为何“惆怅”。谁在“惆怅”呢？首句说“惆怅江头几树梅”，莫非梅在惆怅？根据颔联，前时虽曾大雪压梅，然梅已在昨夜雪后绽放枝头，当无惆怅之理由。既然不是梅在惆怅，惆怅的就只能是诗人自己。诗人开篇就说自己“惆怅”，可见其“惆怅”之浓之深。诗人作诗，当蓄积的感情于提笔之际浓烈得难以化解时，便无暇慢条斯理的运用所谓的技巧表达之，而常常在诗歌的开头直接予以发泄，若李白之“大道如青天，我独不得出”（《行路难》），“噫吁戏，危乎高哉”（《蜀道难》），即为此类。然则，诗人为何惆怅？是因为江头只有几树梅，为梅之少而惆怅吗？恐亦不是。为何？因为梅虽是中国古代诗人的爱物，但其诗中的梅多以株，甚至以枝论，若“(...)
唐圭璋先生评这首词说：“此首全篇写景，无句不美。”从字面上看，此评固然精当，读者还应看到，词人写景的目的在于颂人，歌颂那位高洁美丽的少女，她超凡脱俗，一尘不染，独来独往，不受任何羁绊。贺铸的好友，另一著名词人张耒为《东山词》写的序中曾说贺词“幽洁如屈、宋”，有人认为这样评价过高，不过屈原那种美人香草的手法，他还是学来了，最为脍炙人口的《青玉案》，表面看(...)
烟横水际，映带几点归鸦，东风销尽龙沙雪。
光绪十六年（1890），黄遵宪在伦敦任驻英使馆参赞，以乐府杂曲歌辞《今别离》旧题，分别歌咏了火车、轮船、电报、照相等新事物和东西半球昼夜相反的自然现象。诗人巧妙地将近代出现的新事物，与传统游子思妇题材融为一体，以别离之苦写新事物和科学技术之昌明，又以新事物和科学技术之昌明，表现出当时人在别离观上的新认识。因此，《今别离》既是乐府旧题，又反映了今人——近代人别离的意识，是当时“诗界革命”和黄遵宪“新派诗”的代表作品。 从结构上看，四诗各自独立成篇：首篇写轮船、火车载人远去；次写抵达异域后，以电报向家人报平安；三写寄相片以慰离愁；四写思妇，欲梦佳期，而东西半球昼夜相反，眠起不同，佳期难梦。但在内在逻辑上，四诗又一线贯穿，首尾相衔，是一组小型组诗，表现了“今别离”的特点和近代人相思别离的全过程。 古、今别离的不同，首先在于别离时所用交通工具的不同。不同的交通工具所激发的离情别绪，就有快慢、浓烈、强度和类型的不同。第一首咏火车、轮船，即以古代车舟反村，以当今火车、轮船的准时、迅速，表现近代人离情别绪的突发与浓烈。全诗的核心是一组对比—— 古亦有山川，古亦有车舟。车舟载别离，行止犹自由。 今日舟与车，并力生离愁。明知须臾景，不许稍绸缪。 其中有发车之准时：“钟声一及时，顷刻不少留”。有马力巨大的“万钧柁”，不畏打头石尤风，决无“愿得篙橹折，交郎到头还”之可能(...)
作者心境　　虽然自己有欣赏美景的乐趣，但是并不得意。将自己寄情于山水之间，有失意的自我排解。　　——本文体现二人友情的句子：念无与为乐者，遂至承天寺寻张怀民（唯张怀民可与同乐）；怀民亦未寝（两人遭遇相同，心境也相同）； 相与步于中庭（两人亲密无间）； 但少闲人如吾两人者耳（两人遭遇相同，心境相同，志趣也相同，是真正志同道合的朋友）。　　“水中藻、荇交横”说明了当时月色之浓、清、亮。　　闲人：苏轼这时被贬为黄(...)
独据辽东一小邦，大唐休怪不归降。随他百万英雄将，谁敢偷窥鸭绿江？自家高丽国王是也。俺国自箕子受封以来，传至孤家，世守高丽，雄称辽左。自俺高丽以东，还有一十六国，都与大唐年年进贡，惟有俺这一国，不顺大唐，可是为何？只因俺国陆有天山，水有鸭绿，极其险隘，只消一人把守，随你大唐百万军马，不能飞越。近来手下得一员大将，姓葛名苏文，官封摩利支，他有万夫不当之勇。闻的大唐家死了秦琼，老了敬德，无甚英雄猛将。今拨与摩利支十万军马，直至鸭绿江白额坡前下寨，打将战书去，单搦大唐名将出马。若杀的俺家过，俺家情愿随着一十六国，与大唐家年年进贡。若杀俺家不过，俺为上邦，他为下邦，要他反来进贡于俺，有何不可？摩利支那里？自家葛苏文便是。郎主呼唤，须索见来。大王，唤小将有何事干？摩利支，唤你来不为别事。孤家闻知大唐死了秦琼，老了敬德，无甚英雄猛将。今拨与你十万雄兵，直至鸭绿江白额坡前下寨，打将战书去，单搦大唐名将出马。则要你得胜成功，自有加官赐赏也。得令。则今日领十万人马，直至鸭绿江白额坡前，单搦大唐名将出马，与某交战。大小三军，听吾将令。奉主命统领雄兵，白额坡扎寨屯营。料唐家无人出马，包的个千战千赢。摩利支此一去必然成功也。孤家不免点起倾国人马，随后接应，走一遭去来。少(...)
莫信诗人竟平淡，二分梁甫一分骚。
楼上几日春寒，帘垂四面，玉阑干慵倚。被冷香消新梦觉，不许愁人不起。清露晨流，新桐初引，多少游春意。日高烟敛，更看今日晴未。
张良，俺这里将你擒拿，休言语，你言语必无轻恕，疾忙受降也。张良，我知道你是沛公之臣，亦为喉舌之士。你来我根前，如何说的过？你正是飞蛾儿投火！你正是说客，更待干罢也！将军曾闻说客么？古来说客有三等。可是那三等？有一图名，二图财，三图国。这一图名者何也。一图名者，昔日七国争雄，魏威公命侯嬴收赵，侯嬴求救于秦。苏秦曰："告公令箭，某亲自入魏。"苏秦至魏，见其威公，但说："齐与赵连和，国王攻赵，何当两国之锋？"魏国闻之，收兵还国。后苏秦名扬天下。此乃是图名说客是也。这二图财者何也？二图财者，昔日春秋齐威公，命孙子伐魏，庞涓令人将金银宝物买告邹文简，和齐罢兵，不想邹文简果受其宝。文简罢兵，见其齐公，言"孙子攻魏，数月不下；倘魏楚相连，却来攻齐，公子若何？"齐公令孙子罢兵还国。此乃是图财说客是也。三图国者是如何？三图国者，昔日十八国，为因吴伍员领兵伐楚，申包胥入秦求救，哀公不发救兵，至于秦亭馆驿，七昼夜水米皆不入其口，大痛悲泣，哭倒秦亭馆驿。哀公曰："包胥乃忠烈之臣也！"疾发兵救楚，子胥领兵回吴。此乃是图国说客也。说兀的做甚？我一不图名岂恋财，当初那包胥为客痛伤怀。(...)
全诗绘景浓艳，意境静穆清冷；抒情婉转，感慨深沉曲折。在忆旧与憧憬中隐约可见诗人的忠君忧国之心以及颓(...)

醉归拼音解读：

mù chūn shí jiē ，tiào wàng jiāng miàn ，fēng yǔ lián tiān 。péng bì de máo wū lǐ ，zhú dēng míng miè ，qiāo wú rén yán 。lián shù lín lǐ de huáng yīng dōu tíng zhǐ le míng jiào ，wéi yǒu dù juān ，zài yuè yè lǐ gū kǔ āi tí 。tí shēng yuè lái yuè yuǎn ，dài (...)
shī gē kāi shǒu jiù yòng yī gè zhí jiē biǎo dá gǎn qíng de cí “chóu chàng ”，bú jǐn diàn dìng quán shī de gǎn qíng jī diào ，qiě huò zǒng lǐng quán piān zhī xiào 。cǐ cí de zuò yòng suī rán yì jiě ，dàn wèn tí shì ，shuí rén “chóu chàng ”，wéi hé “chóu chàng ”。shuí zài “chóu chàng ”ne ？shǒu jù shuō “chóu chàng jiāng tóu jǐ shù méi ”，mò fēi méi zài chóu chàng ？gēn jù hàn lián ，qián shí suī céng dà xuě yā méi ，rán méi yǐ zài zuó yè xuě hòu zhàn fàng zhī tóu ，dāng wú chóu chàng zhī lǐ yóu 。jì rán bú shì méi zài chóu chàng ，chóu chàng de jiù zhī néng shì shī rén zì jǐ 。shī rén kāi piān jiù shuō zì jǐ “chóu chàng ”，kě jiàn qí “chóu chàng ”zhī nóng zhī shēn 。shī rén zuò shī ，dāng xù jī de gǎn qíng yú tí bǐ zhī jì nóng liè dé nán yǐ huà jiě shí ，biàn wú xiá màn tiáo sī lǐ de yùn yòng suǒ wèi de jì qiǎo biǎo dá zhī ，ér cháng cháng zài shī gē de kāi tóu zhí jiē yǔ yǐ fā xiè ，ruò lǐ bái zhī “dà dào rú qīng tiān ，wǒ dú bú dé chū ”（《háng lù nán 》），“yī yù xì ，wēi hū gāo zāi ”（《shǔ dào nán 》），jí wéi cǐ lèi 。rán zé ，shī rén wéi hé chóu chàng ？shì yīn wéi jiāng tóu zhī yǒu jǐ shù méi ，wéi méi zhī shǎo ér chóu chàng ma ？kǒng yì bú shì 。wéi hé ？yīn wéi méi suī shì zhōng guó gǔ dài shī rén de ài wù ，dàn qí shī zhōng de méi duō yǐ zhū ，shèn zhì yǐ zhī lùn ，ruò “(...)
táng guī zhāng xiān shēng píng zhè shǒu cí shuō ：“cǐ shǒu quán piān xiě jǐng ，wú jù bú měi 。”cóng zì miàn shàng kàn ，cǐ píng gù rán jīng dāng ，dú zhě hái yīng kàn dào ，cí rén xiě jǐng de mù de zài yú sòng rén ，gē sòng nà wèi gāo jié měi lì de shǎo nǚ ，tā chāo fán tuō sú ，yī chén bú rǎn ，dú lái dú wǎng ，bú shòu rèn hé jī bàn 。hè zhù de hǎo yǒu ，lìng yī zhe míng cí rén zhāng lěi wéi 《dōng shān cí 》xiě de xù zhōng céng shuō hè cí “yōu jié rú qū 、sòng ”，yǒu rén rèn wéi zhè yàng píng jià guò gāo ，bú guò qū yuán nà zhǒng měi rén xiāng cǎo de shǒu fǎ ，tā hái shì xué lái le ，zuì wéi kuài zhì rén kǒu de 《qīng yù àn 》，biǎo miàn kàn (...)
yān héng shuǐ jì ，yìng dài jǐ diǎn guī yā ，dōng fēng xiāo jìn lóng shā xuě 。
guāng xù shí liù nián （1890），huáng zūn xiàn zài lún dūn rèn zhù yīng shǐ guǎn cān zàn ，yǐ lè fǔ zá qǔ gē cí 《jīn bié lí 》jiù tí ，fèn bié gē yǒng le huǒ chē 、lún chuán 、diàn bào 、zhào xiàng děng xīn shì wù hé dōng xī bàn qiú zhòu yè xiàng fǎn de zì rán xiàn xiàng 。shī rén qiǎo miào dì jiāng jìn dài chū xiàn de xīn shì wù ，yǔ chuán tǒng yóu zǐ sī fù tí cái róng wéi yī tǐ ，yǐ bié lí zhī kǔ xiě xīn shì wù hé kē xué jì shù zhī chāng míng ，yòu yǐ xīn shì wù hé kē xué jì shù zhī chāng míng ，biǎo xiàn chū dāng shí rén zài bié lí guān shàng de xīn rèn shí 。yīn cǐ ，《jīn bié lí 》jì shì lè fǔ jiù tí ，yòu fǎn yìng le jīn rén ——jìn dài rén bié lí de yì shí ，shì dāng shí “shī jiè gé mìng ”hé huáng zūn xiàn “xīn pài shī ”de dài biǎo zuò pǐn 。 cóng jié gòu shàng kàn ，sì shī gè zì dú lì chéng piān ：shǒu piān xiě lún chuán 、huǒ chē zǎi rén yuǎn qù ；cì xiě dǐ dá yì yù hòu ，yǐ diàn bào xiàng jiā rén bào píng ān ；sān xiě jì xiàng piàn yǐ wèi lí chóu ；sì xiě sī fù ，yù mèng jiā qī ，ér dōng xī bàn qiú zhòu yè xiàng fǎn ，mián qǐ bú tóng ，jiā qī nán mèng 。dàn zài nèi zài luó jí shàng ，sì shī yòu yī xiàn guàn chuān ，shǒu wěi xiàng xián ，shì yī zǔ xiǎo xíng zǔ shī ，biǎo xiàn le “jīn bié lí ”de tè diǎn hé jìn dài rén xiàng sī bié lí de quán guò chéng 。 gǔ 、jīn bié lí de bú tóng ，shǒu xiān zài yú bié lí shí suǒ yòng jiāo tōng gōng jù de bú tóng 。bú tóng de jiāo tōng gōng jù suǒ jī fā de lí qíng bié xù ，jiù yǒu kuài màn 、nóng liè 、qiáng dù hé lèi xíng de bú tóng 。dì yī shǒu yǒng huǒ chē 、lún chuán ，jí yǐ gǔ dài chē zhōu fǎn cūn ，yǐ dāng jīn huǒ chē 、lún chuán de zhǔn shí 、xùn sù ，biǎo xiàn jìn dài rén lí qíng bié xù de tū fā yǔ nóng liè 。quán shī de hé xīn shì yī zǔ duì bǐ —— gǔ yì yǒu shān chuān ，gǔ yì yǒu chē zhōu 。chē zhōu zǎi bié lí ，háng zhǐ yóu zì yóu 。 jīn rì zhōu yǔ chē ，bìng lì shēng lí chóu 。míng zhī xū yú jǐng ，bú xǔ shāo chóu miù 。 qí zhōng yǒu fā chē zhī zhǔn shí ：“zhōng shēng yī jí shí ，qǐng kè bú shǎo liú ”。yǒu mǎ lì jù dà de “wàn jun1 tuó ”，bú wèi dǎ tóu shí yóu fēng ，jué wú “yuàn dé gāo lǔ shé ，jiāo láng dào tóu hái ”zhī kě néng (...)
zuò zhě xīn jìng 　　suī rán zì jǐ yǒu xīn shǎng měi jǐng de lè qù ，dàn shì bìng bú dé yì 。jiāng zì jǐ jì qíng yú shān shuǐ zhī jiān ，yǒu shī yì de zì wǒ pái jiě 。　　——běn wén tǐ xiàn èr rén yǒu qíng de jù zǐ ：niàn wú yǔ wéi lè zhě ，suí zhì chéng tiān sì xún zhāng huái mín （wéi zhāng huái mín kě yǔ tóng lè ）；huái mín yì wèi qǐn （liǎng rén zāo yù xiàng tóng ，xīn jìng yě xiàng tóng ）； xiàng yǔ bù yú zhōng tíng （liǎng rén qīn mì wú jiān ）； dàn shǎo xián rén rú wú liǎng rén zhě ěr （liǎng rén zāo yù xiàng tóng ，xīn jìng xiàng tóng ，zhì qù yě xiàng tóng ，shì zhēn zhèng zhì tóng dào hé de péng yǒu ）。　　“shuǐ zhōng zǎo 、xìng jiāo héng ”shuō míng le dāng shí yuè sè zhī nóng 、qīng 、liàng 。　　xián rén ：sū shì zhè shí bèi biǎn wéi huáng (...)
dú jù liáo dōng yī xiǎo bāng ，dà táng xiū guài bú guī jiàng 。suí tā bǎi wàn yīng xióng jiāng ，shuí gǎn tōu kuī yā lǜ jiāng ？zì jiā gāo lì guó wáng shì yě 。ǎn guó zì jī zǐ shòu fēng yǐ lái ，chuán zhì gū jiā ，shì shǒu gāo lì ，xióng chēng liáo zuǒ 。zì ǎn gāo lì yǐ dōng ，hái yǒu yī shí liù guó ，dōu yǔ dà táng nián nián jìn gòng ，wéi yǒu ǎn zhè yī guó ，bú shùn dà táng ，kě shì wéi hé ？zhī yīn ǎn guó lù yǒu tiān shān ，shuǐ yǒu yā lǜ ，jí qí xiǎn ài ，zhī xiāo yī rén bǎ shǒu ，suí nǐ dà táng bǎi wàn jun1 mǎ ，bú néng fēi yuè 。jìn lái shǒu xià dé yī yuán dà jiāng ，xìng gě míng sū wén ，guān fēng mó lì zhī ，tā yǒu wàn fū bú dāng zhī yǒng 。wén de dà táng jiā sǐ le qín qióng ，lǎo le jìng dé ，wú shèn yīng xióng měng jiāng 。jīn bō yǔ mó lì zhī shí wàn jun1 mǎ ，zhí zhì yā lǜ jiāng bái é pō qián xià zhài ，dǎ jiāng zhàn shū qù ，dān nuò dà táng míng jiāng chū mǎ 。ruò shā de ǎn jiā guò ，ǎn jiā qíng yuàn suí zhe yī shí liù guó ，yǔ dà táng jiā nián nián jìn gòng 。ruò shā ǎn jiā bú guò ，ǎn wéi shàng bāng ，tā wéi xià bāng ，yào tā fǎn lái jìn gòng yú ǎn ，yǒu hé bú kě ？mó lì zhī nà lǐ ？zì jiā gě sū wén biàn shì 。láng zhǔ hū huàn ，xū suǒ jiàn lái 。dà wáng ，huàn xiǎo jiāng yǒu hé shì gàn ？mó lì zhī ，huàn nǐ lái bú wéi bié shì 。gū jiā wén zhī dà táng sǐ le qín qióng ，lǎo le jìng dé ，wú shèn yīng xióng měng jiāng 。jīn bō yǔ nǐ shí wàn xióng bīng ，zhí zhì yā lǜ jiāng bái é pō qián xià zhài ，dǎ jiāng zhàn shū qù ，dān nuò dà táng míng jiāng chū mǎ 。zé yào nǐ dé shèng chéng gōng ，zì yǒu jiā guān cì shǎng yě 。dé lìng 。zé jīn rì lǐng shí wàn rén mǎ ，zhí zhì yā lǜ jiāng bái é pō qián ，dān nuò dà táng míng jiāng chū mǎ ，yǔ mǒu jiāo zhàn 。dà xiǎo sān jun1 ，tīng wú jiāng lìng 。fèng zhǔ mìng tǒng lǐng xióng bīng ，bái é pō zhā zhài tún yíng 。liào táng jiā wú rén chū mǎ ，bāo de gè qiān zhàn qiān yíng 。mó lì zhī cǐ yī qù bì rán chéng gōng yě 。gū jiā bú miǎn diǎn qǐ qīng guó rén mǎ ，suí hòu jiē yīng ，zǒu yī zāo qù lái 。shǎo (...)
mò xìn shī rén jìng píng dàn ，èr fèn liáng fǔ yī fèn sāo 。
lóu shàng jǐ rì chūn hán ，lián chuí sì miàn ，yù lán gàn yōng yǐ 。bèi lěng xiāng xiāo xīn mèng jiào ，bú xǔ chóu rén bú qǐ 。qīng lù chén liú ，xīn tóng chū yǐn ，duō shǎo yóu chūn yì 。rì gāo yān liǎn ，gèng kàn jīn rì qíng wèi 。
zhāng liáng ，ǎn zhè lǐ jiāng nǐ qín ná ，xiū yán yǔ ，nǐ yán yǔ bì wú qīng shù ，jí máng shòu jiàng yě 。zhāng liáng ，wǒ zhī dào nǐ shì pèi gōng zhī chén ，yì wéi hóu shé zhī shì 。nǐ lái wǒ gēn qián ，rú hé shuō de guò ？nǐ zhèng shì fēi é ér tóu huǒ ！nǐ zhèng shì shuō kè ，gèng dài gàn bà yě ！jiāng jun1 céng wén shuō kè me ？gǔ lái shuō kè yǒu sān děng 。kě shì nà sān děng ？yǒu yī tú míng ，èr tú cái ，sān tú guó 。zhè yī tú míng zhě hé yě 。yī tú míng zhě ，xī rì qī guó zhēng xióng ，wèi wēi gōng mìng hóu yíng shōu zhào ，hóu yíng qiú jiù yú qín 。sū qín yuē ："gào gōng lìng jiàn ，mǒu qīn zì rù wèi 。"sū qín zhì wèi ，jiàn qí wēi gōng ，dàn shuō ："qí yǔ zhào lián hé ，guó wáng gōng zhào ，hé dāng liǎng guó zhī fēng ？"wèi guó wén zhī ，shōu bīng hái guó 。hòu sū qín míng yáng tiān xià 。cǐ nǎi shì tú míng shuō kè shì yě 。zhè èr tú cái zhě hé yě ？èr tú cái zhě ，xī rì chūn qiū qí wēi gōng ，mìng sūn zǐ fá wèi ，páng juān lìng rén jiāng jīn yín bǎo wù mǎi gào zōu wén jiǎn ，hé qí bà bīng ，bú xiǎng zōu wén jiǎn guǒ shòu qí bǎo 。wén jiǎn bà bīng ，jiàn qí qí gōng ，yán "sūn zǐ gōng wèi ，shù yuè bú xià ；tǎng wèi chǔ xiàng lián ，què lái gōng qí ，gōng zǐ ruò hé ？"qí gōng lìng sūn zǐ bà bīng hái guó 。cǐ nǎi shì tú cái shuō kè shì yě 。sān tú guó zhě shì rú hé ？sān tú guó zhě ，xī rì shí bā guó ，wéi yīn wú wǔ yuán lǐng bīng fá chǔ ，shēn bāo xū rù qín qiú jiù ，āi gōng bú fā jiù bīng ，zhì yú qín tíng guǎn yì ，qī zhòu yè shuǐ mǐ jiē bú rù qí kǒu ，dà tòng bēi qì ，kū dǎo qín tíng guǎn yì 。āi gōng yuē ："bāo xū nǎi zhōng liè zhī chén yě ！"jí fā bīng jiù chǔ ，zǐ xū lǐng bīng huí wú 。cǐ nǎi shì tú guó shuō kè yě 。shuō wū de zuò shèn ？wǒ yī bú tú míng qǐ liàn cái ，dāng chū nà bāo xū wéi kè tòng shāng huái 。(...)
quán shī huì jǐng nóng yàn ，yì jìng jìng mù qīng lěng ；shū qíng wǎn zhuǎn ，gǎn kǎi shēn chén qǔ shé 。zài yì jiù yǔ chōng jǐng zhōng yǐn yuē kě jiàn shī rén de zhōng jun1 yōu guó zhī xīn yǐ jí tuí (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

全诗绘景浓艳，意境静穆清冷；抒情婉转，感慨深沉曲折。在忆旧与憧憬中隐约可见诗人的忠君忧国之心以及颓(...)
最后一段是真正的旷达语。所谓“老氏之遗诫”，乃指老子所云：“驰骋田猎，令人心发狂。”意即应节制田猎，加强人生的自我修养。于是他徜徉徘徊于舜所制作的美妙的五弦(...)
一自酒情诗兴懒，舞裙歌扇阑珊。好天良夜月团团。杜陵真好事，留得一钱看。

相关赏析

芰荷衣，松筠盖。风流尽胜，画戟门排。看时节采药苗，挑芹菜。捕得金鳞船头卖，怎肯直抢入千丈尘埃？片帆烟雨，一竿风月，其乐无涯。楚《离骚》，谁能解？就中之意，日月明白。恨尚存，人何在？空快活了湘江鱼虾蟹，这先生畅好是胡来。怎如向青山影里，狂歌痛饮，其乐无涯。莫刚直，休豪迈。于身无益，惹祸招灾。放的这眼界高，胸襟大。问甚几度江南浮云坏，且对青山适意忘怀。子真谷口，元龙楼上，其乐无涯。布袍穿，纶巾戴。傍人休做，隐士疑猜。鬓发皤，心神怠。拱出无边功(...)
诗歌开首就用一个直接表达感情的词“惆怅”，不仅奠定全诗的感情基调，且获总领全篇之效。此词的作用虽然易解，但问题是，谁人“惆怅”，为何“惆怅”。谁在“惆怅”呢？首句说“惆怅江头几树梅”，莫非梅在惆怅？根据颔联，前时虽曾大雪压梅，然梅已在昨夜雪后绽放枝头，当无惆怅之理由。既然不是梅在惆怅，惆怅的就只能是诗人自己。诗人开篇就说自己“惆怅”，可见其“惆怅”之浓之深。诗人作诗，当蓄积的感情于提笔之际浓烈得难以化解时，便无暇慢条斯理的运用所谓的技巧表达之，而常常在诗歌的开头直接予以发泄，若李白之“大道如青天，我独不得出”（《行路难》），“噫吁戏，危乎高哉”（《蜀道难》），即为此类。然则，诗人为何惆怅？是因为江头只有几树梅，为梅之少而惆怅吗？恐亦不是。为何？因为梅虽是中国古代诗人的爱物，但其诗中的梅多以株，甚至以枝论，若“(...)
《毛诗序》解说此诗，以为是讽刺曹昭公的奢侈，后人有赞同也有不赞同的。以蜉蝣来讽刺国君的奢侈，实在有点比拟不伦的感觉。不过从诗的内容来看，它所传达的是贵族阶层的情绪，应无疑问。从曹国的特定背景来看，一则其(...)
接下来，颈联写渡江，船过沙滩，惊散了草丛中成群的鸥鸟；回望岸上，江田万顷，一只白鹭在自由自在地飞翔。这一联巧用数量词，不但属对工稳，而且深化了诗境。群鸥栖息沙草之间，可见天时向晚，飞鸟归巢，所以万顷江田之上只有一鹭飞翔。这幅色彩鲜明的画面强烈地渲染了江边的清旷和寂静。后来李清照《如梦(...)
第三则:学习方法　　子曰：“温故而知新，可以为师矣。”(《为政》) 　　孔子说：“复习学过的知识，可从中获得新的见解与体会,凭借(...)

作者介绍

罗修源 罗修源，字星来，号碧泉，湘潭人。乾隆乙未进士，改庶吉士，授编修，历官侍读学士。有《湘烟书屋诗钞》。